Hokej na trawie to popularny sport, który jest dyscypliną olimpijską. Czym różni się od hokeja na lodzie i jakie są podstawowe zasady gry? Poznaj szczegóły!
Hokej na trawie jest dyscypliną olimpijską. Pierwszy mecz na igrzyskach rozegrano w 1908 r. Od 1980 r. w rozgrywkach na poziomie olimpijskim biorą udział kobiety. Jeżeli natomiast chodzi o rodzimą historię tego widowiskowego działu sportu, to sięga ona przełomu XIX i XX stulecia. Obecnie w Polsce omawiana dyscyplina jest uprawiana przez przeszło 2 tys. zawodników. Organizacją rozgrywek na najwyższym szczeblu i wieloma innymi kwestiami dotyczącymi tej dziedziny sportowej zajmuje się Międzynarodowa Federacja Hokeja na Trawie (FIH). Zastanawiasz się, czy jest to sport dla Ciebie? Sprawdź, jakie są główne zasady hokeja na trawie.
Hokej na trawie to sport zespołowy. Chcąc dowiedzieć się czegoś więcej na jego temat, należy w pierwszej kolejności poznać jej podstawowe zasady. Celem gry jest pokonanie bramkarza drużyny przeciwnej poprzez umieszczenie piłki w bramce przeciwnika. Może się to odbyć wyłącznie poprzez podania i strzały, które zostały wykonane za pomocą kija stworzonego specjalnie na potrzeby tej dyscypliny. Piłka może być zagrywana tylko płaską stroną kija lub jego krawędzią.
Nie wolno dotknąć piłki jakąkolwiek częścią ciała. Zrobić to może jedynie bramkarz np. rękoma czy nogami. Co ciekawe, w hokeju na trawie bramkarz wcale nie jest obligatoryjny – w tej roli może wystąpić zawodnik z pola mający na sobie koszulkę w kolorze innym, aniżeli pozostali członkowie drużyny. Ponadto znajdując się w obrębie pola strzałowego, jest zobowiązany do noszenia kasku ochronnego. W skład każdego zespołu wchodzi 11 zawodników oraz 5 rezerwowych graczy.
Od 2019 r. czas trwania meczu wynosi 60 minut podzielonych na cztery kwarty po 15 minut. Stało się to na mocy decyzji Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie. Po pierwszej i trzeciej kwarcie mają miejsce 2-minutowe przerwy, natomiast po drugiej następuje dłuższa – czyli 10-minutowa. Wcześniej mecz składał się z dwóch części, z których każda trwała 35 minut. Co ciekawe, są jeszcze na świecie federacje, które stosują dawny podział, niemniej podczas igrzysk olimpijskich stosuje się nowy.
Mecze toczą się na boisku o wymiarach 91,4 x 55 m, o nawierzchni trawiastej lub sztucznej. Szerokość bramek wynosi 3,66 m, a ich długość 2,14 m. Boisko dzieli się na 4 strefy – każda z nich ma 22,86 m. Charakterystyczne dla tego sportu jest to, że możliwość oddawania strzałów na bramkę istnieje tylko wtedy, gdy zawodnik znajduje się w tzw. półkolu strzałowym – to nic innego, jak pole karne.
Hokej na trawie jest sportem, w którym zawodnik może być ubrany w dowolny strój sportowy oraz w obuwie typu korki. Niemniej dla własnego bezpieczeństwa warto wyposażyć się w ochraniacze do hokeja na trawie - na zęby i golenie oraz w rękawiczki. Hokej na trawie to kontaktowa dyscyplina i o kontuzje nietrudno. Gracze posługują się kijami nazywanymi laskami. Wytwarza się je z włókna szklanego lub węglowego, a także z drewna.
Aby mieć lepszy chwyt, zawodnicy używają specjalnych owijek. Jeżeli natomiast chodzi o piłki do gry w hokeja na trawie, to są one wykonane z wytrzymałego tworzywa sztucznego. Ich średnica mieści się w przedziale 7,13-7,48 cm, a jej waga waha się od 156 do 163 g. Wyróżnia się dwa rodzaje piłek: o gładkiej powierzchni i z wgłębieniami. Te pierwsze służą do gry na suchych nawierzchniach, a tych z wgłębieniami używa się na mokrych podłożach.
Zawodnicy mogą zagrywać piłkę wyłącznie laskami. Jeśli gracz dotknie piłki ciałem, wówczas drużynie przeciwnej jest przyznawany karny rzut rożny. Jak już była mowa powyżej, wyjątkiem od tej zasady jest bramkarz – jako jedyny może dotknąć piłki. Faul w półkolu strzałowym lub zatrzymanie ciałem piłki, która zmierza do bramki, oznacza rzut karny dla rywali. Mówiąc o przepisach, nie sposób nie wspomnieć o autozagraniu. Jeżeli gracz wykonuje rzut wolny, zagranie z autu, ze środka boiska albo gdy rzut jest wykonywany z narożnika boiska, zawodnik ten ma prawo zagrać piłkę do siebie i potem dalej grać. Koniecznie też trzeba wiedzieć o tym, że:
Oprócz tego sędzia może przyznać zawodnikowi każdej drużyny kartkę:
W hokeju na lodzie nie ma limitu zmian i można ich dokonywać w dowolnej chwili.
Rozgrywki na trawie nie są zwykle pierwszym skojarzeniem ze słowem "hokej". Najpopularniejszą jego odmianą jest hokej na lodzie. Sporym zainteresowaniem cieszy się również unihokej, który pod wieloma względami jest podobny do meczów na lodowisku. Zawodnicy nie mają łyżew, a zamiast krążka rozgrywa się piłkę. Na tym jednak nie koniec, ponieważ istnieją jeszcze mniej znane odmiany hokeja: in-line, na wrotkach, na łyżworolkach, skater hokej, bandy i ringette.